دانشگاه تا کار

اصلاح سطحی الیاف  سلولزی نباتی، با استفاده از هیدرولیز تترااتوکسی سیلان ( TEOS)، اکتیل-تری متوکسی سیلان ( OTMS) یا فنیل تری متوکسی سیلان (PTMS )، انجام پذیرفته است و به دنبال آن، رسوب لایه به لایه نانوذرات دی اکسید تیتانیوم سنتز شده قبلی مطرح شده است. رامان، FTIR و  اسپکتروسکوپی NMR و SEM برای توصیف نتیجه نانوکامپوزیت ها، مورد استفاده قرار گرفته است. اندازه گیری زاویه تماس آب انجام شد و نتایج، رفتاری کاملا مجزا و وابسته به روش اصلاح سطح را نشان میدهند. ما پیش بینی می کنیم که برخی از مواد کامپوزیت مبتنی بر سلولز بطور بالقوه (یعنی با توجه به سطح هیدروفوبیک و PHOTOSTABILITY، هنگامی که در معرض تابش خورشید قرار میگیرند) از قابلیت استفاده در سطوح خود تمیز شونده برخوردارند و به تقویت عوامل در ماتریسهای پلیمری میپردازند.

کلیدواژه: نانوکامپوزیتها، کامپوزیتهای کاربردی، اصلاح سطحی،  اصلاح سطحی الیاف سلولزی 

سلولز ، از جمله فراوانترین پلیمرهای موجود بر روی زمین است. با توجه به فراوانی، قابلیت تجزیه بیولوژیک، و خواص ویژه آن، سلولز بعنوان یک منبع بسیار مهم تجدیدپذیر برای توسعه محیط زیست دوستانه، سازگار، و جدای از استفاده های سنتی و عظیم آن در صنایع کاغذسازی و منسوجات پنبه ای، نظر بسیاری را به خود جلب نموده است. طی هزاران سال اخیر، خواص قابل توجهی از سلولز و مشتقات آن توسط بشر کشف شده است و کاربردهای جدید و بالقوه آن در منابع تجدیدپذیر کماکان مورد توجه قرار گرفته است [1].

الیاف سلولزی به  ارائه یک سطح قطبی در ارتباط با ماهیت هیدروکسیلی واحدهای آنهیدروگلوکز تشکیل دهنده میپردازند. چنین ویژگی داشتن هیدروفیلیته بالای سلولز، امکان ایجاد پیوند هیدروژنی قوی بین الیاف و شکل گیری ساختارهای  سه بعدی  مبتنی بر الیاف را ممکن میسازد، همانطور که در تولید محصولات کاغذی نیز این مورد بیان میگردد.